Gończy polski to najmłodsza, piąta polska rasa psów uznana oficjalnie przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). Przedstawicieli tej rasy wyróżnia szlachetny wygląd, zmysł myśliwego i niezwykłe oddanie. Psy tej rasy mają silnie zakorzeniony instynkt łowiecki, są przy tym jednak wyjątkowo łagodne i inteligentne. Typowy gończy polski to energiczny pies, który potrzebuje wielu godzin aktywności na świeżym powietrzu. Nie jest jednak łatwy w wychowaniu, ale jeśli lubisz wyzwania i charakteryzuje Cię cierpliwość to gończy polski z pewnością zostanie wiernym członkiem Twojej rodziny.
Gończy polski – wygląd i opis rasy
- Rozmiar: średniej wielkości
- Wysokość w kłębie: samce 55-59cm, samice 50-55cm
- Sierść: włos krótki, umaszczenie czarne z wyraźnie odgraniczonym podpalaniem czerwono-brązowym, czekoladowe podpalane lub rude w różnych odcieniach
- Długość życia: 12-15 lat
- Waga: 20-30kg
Gończy polski – wzorzec rasy
- Kraj pochodzenia: Polska
- Klasyfikacja FCI: Grupa 6 (Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne), sekcja 1.2 (Psy gończe średniej wielkości), numer wzorca 354. Podlega próbom pracy.
- Użytkowanie: pies myśliwski, polujący na zwierzynę płową i dziki, a także sporadycznie na lisy i zające.
- Wrażenie ogólne: pies o sprężystej, zwartej budowie i mocnym kośćcu. Średniej wielkości, wzroście nie przekraczającym 60cm i prostokątnej sylwetce.
- Głowa proporcjonalna do reszty ciała, z lekko wypukłą mózgoczaszką tej samej długości co kufa. Nos czarny, zgryz nożycowy, oczy wyraźnie skośne, ciemnobrązowe o łagodnym wyglądzie. Uszy zwisające, trójkątne, średniej wielkości.
- Szyja średniej długości, dość gruba i muskularna, owalna w przekroju, umiarkowanie wzniesiona. Skóra na szyi luźna, ale nie tworzy podgardla.
- Grzbiet prosty i dobrze umięśniony, kłąb zaznaczony. Szerokie, muskularne lędźwie. Klatka piersiowa głęboka i sięgająca do łokci z umiarkowanie zaznaczonym przedpiersiem. Żebra długie, skośne, daleko zachodzące. Brzuch łagodnie podkasany.
- Ogon średniej grubości, sięgający do stawu skokowego. W spokoju opuszczony, szablasto wygięty, natomiast w napięciu podniesiony nieco powyżej linii grzbietu. Dobrze pokryty włosem, ze śladem szczotki.
- Kończyny przednie oglądane od przodu są proste. Łopatki długie i skośnie ustawione. Kość ramienna w stosunku do łopatki ustawiona jest pod kątem lekko rozwartym. Długość od łokcia do podłoża jest równa połowie wysokości psa w kłębie. Kończyny tylne oglądane od tyłu proste.
- Szata: włos krótki, na tułowiu twardy, sztywny i przylegający do ciała, natomiast na głowie i uszach miękki i jedwabisty. Podszerstek gęsty – obfitszy zimą, słabszy latem. Umaszczenie:
- czarne podpalane – podpalanie o nasyconej barwie brązowo-czerwonej powinno być wyraźnie odgraniczone od czerni
- czekoladowe (brązowe) podpalane
- rude w różnych odcieniach
Podpalanie występuje nad oczami, na kufie, podgardlu, przedpiersiu, dolnych częściach kończyn, z tyłu i po wewnętrznej stronie ud, wokół odbytu i na dolnej stronie ogona. Dopuszczalne jest występowanie niewielkich białych znaczeń w okolicach piersi i na palcach.
- Jeśli u psa występują odchylenia od przedstawionego wzorca, powinny być one traktowane jako wady obniżające jego ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia. Przykładowe wady, które mogą wystąpić u szczenięcia to między innymi: zgryz cęgowy, za krótki lub za długi tułów, za długie nogi, niedostatecznie odgraniczone podpalanie, zbyt rozległe podpalanie czy jasne, okrągłe oczy.
- Wady dyskwalifikujące: przodozgryz, tyłozgryz, wnętrostwo.
Gończy polski – charakter
Gończy polski jest psem o wyjątkowym charakterze. Mimo jego łowieckiego instynktu jest psem o zrównoważonej naturze, łagodnym i niezwykle oddanym swojemu opiekunowi. Dobrze czuje się w towarzystwie innych psów i kotów, ale trzeba zadbać o jego socjalizację w wieku szczenięcym. Ponieważ rasa ta przeznaczona była do pomocy przy polowaniach, psiaki tej rasy wykazują wysoką potrzebę ruchu. Jeśli nie zapewnimy naszemu pupilowi odpowiedniej ilości aktywności, może dochodzić do jego ucieczek z posesji. Gończe polskie mają naturę stróża, zdarza się więc że obszczekują obcych przechodzących za płotem, nie są jednak agresywne. Są temperamentne i niezależne, wymagają więc dużo pracy włożonej w ich wyszkolenie. Jednak dobrze wychowany gończy polski jest oddanym członkiem rodzinny, który lubi gdy człowiek okazuje mu czułość.
Gończy polski – długość życia
Przeciętna długość życia gończego polskiego wynosi od 12 do 15 lat.
Gończy polski – zdrowie
Gończe polskie są psami zdrowymi i długowiecznymi. Ponieważ hodowla tej rasy od początku nastawiona była na użytkowość, ważne było aby szczenięta były przede wszystkim silne i zdrowe, zawsze gotowe do polowań na zwierzynę w lesie, rzadko więc dochodzi u nich do chorób uwarunkowanych genetycznie. Są odporne na zarówno wysokie jak i niskie temperatury.
Dość często u gończych polskich występują urazy kończyn, w tym uszkodzenia ścięgien czy drobne zranienia łap, co związane jest z ich nieprzeciętną ruchliwością. Innym problem zdrowotnym powtarzającym się u tej rasy jest zapalenie uszu, co wynika z ich anatomii – małżowiny uszne są dość długie i zwisające, a w trakcie biegania w lesie i zwiększonej aktywności może dojść do wzrostu wilgotności wewnątrz ucha, dzięki czemu tworzy się środowisko sprzyjające wzrostowi drobnoustrojów. Zapalenie może być zarówno jednostronne, jak i wystąpić w obu uszach. Początkowymi objawami zapalenia może być zaczerwienienie, świąd, drapanie okolicy ucha czy potrząsanie głową. Gdy zaobserwujemy któreś z wyżej wymienionych symptomów jak najszybciej powinniśmy zbadać naszego psa.
Należy także pamiętać o regularnych wizytach u lekarza weterynarii, który skontroluje zdrowie naszego pupila i zadba o jego regularne szczepienia.
Gończy polski – pielęgnacja
Gończe polskie są psami, które nie wymagają skomplikowanej i czasochłonnej pielęgnacji. Mają krótką sierść, którą wystarczy regularnie wyczesywać szczotką z włosia. Powinniśmy powtarzać ten zabieg chociaż raz w tygodniu – nie tylko nasz pupil będzie nam za to wdzięczny, ale także zminimalizujemy problem gubienia przez psa włosów, które wbijają się w dywany oraz obicia mebli i są trudne do usunięcia. Aby nie niszczyć sierści powinniśmy czesać psa z włosem, nie pod włos.
Częste kąpiele nie są konieczne, ale powinniśmy umyć naszego psa gdy mocno ubrudzi się podczas spaceru czy biegania po lesie. Jednak co najmniej raz na 2-3 miesiące powinniśmy przygotować naszemu przyjacielowi kąpiel z prawdziwego zdarzenia – z użyciem szamponu dla psów, aby dokładnie zmyć wszelki kurz i środki chemiczne, które osadzają się w codziennym życiu psa na jego sierści.
W pielęgnacji gończych polskich bardzo ważna jest kontrola czystości uszu, ze względu na ryzyko wystąpienia zapalenia. Także po kąpieli pamiętajmy o dokładnym ich osuszeniu.
Gończy polski – żywienie
Gończy polski nie ma specjalnych wymagań żywieniowych, właściciel może zarówno zdecydować się na karmienie swojego psa gotową karmą jak i rozważyć żywienie typu BARF. Bez względu na to który model żywienia wybierzemy, trzeba pamiętać aby posiłki były odpowiednio zbilansowane, zawierały wszelkie niezbędne substancje odżywcze i miały w swoim składzie duże ilości dobrej jakości mięsa. Opiekun zwierzęcia powinien także pamiętać, że gończy polski jest psem aktywnym, więc trzeba zapewnić mu karmę o odpowiednio wysokiej kaloryczności.
Gończy polski – szkolenie i wychowanie
Niezwykle istotne w przypadku posiadania gończego polskiego jest jego odpowiednie wychowanie. Psy rasy gończy polski są zwierzętami temperamentnymi i często upartymi, dlatego mogą sprawiać trudności w szkoleniu niedoświadczonemu opiekunowi. Jest on podatny na naukę jeśli włożymy w nią odpowiednio dużo wysiłku, musimy być jednak konsekwentni w prowadzeniu szkolenia.
Bardzo ważna jest socjalizacja szczeniaka z innymi zwierzętami i ludźmi od małego, aby nauczył się jak zachować się przy obcych w różnych sytuacjach; dlatego konieczne są codzienne spacery, aby jak najczęściej miał kontakt z nowymi osobami i psiakami. Warto zabrać też pupila do psiego parku jeśli taki znajduje się w naszej miejscowości.
Ze względu na charakter myśliwego, nasz psiak może być skłonny do ucieczek gdy złapie trop, ważne jest więc by nauczyć go aby wracał, gdy go zawołamy podczas leśnych spacerów.
Gończy polski – szczeniaki i hodowla
Wybierając hodowlę, z której pochodzić będzie nasz psiak powinniśmy upewnić się, że szczenięta utrzymywane są w niej w dobrych warunkach i mają zapewnioną odpowiednią opiekę weterynaryjną. Wybranie hodowli sprawdzonej, renomowanej, posiadająca pozytywne opinie w środowisku właścicieli danej rasy jest swego rodzaju gwarancją braku niespodziewanych problemów w przyszłości z naszym szczeniakiem. Musimy się upewnić, że hodowca sprzedaje zwierzęta rasowe z rodowodem. Wybierając szczenię warto przyjrzeć się też jego rodzicom i ich metryce urodzenia. Mocno zaniżona cena szczenięcia, która w pierwszej chwili może wydawać się nam świetną okazją, często świadczy o tym, że trafiliśmy na pseudohodowlę, w której mamy do czynienia nie z rasowymi gończymi polskimi, a psami w typie rasy. Psy takie mogą być obarczone szeregiem problemów zdrowotnych i mogą sprawiać problemy wychowawcze. Ponadto nie będą posiadać one prawidłowego rodowodu.
Gończy polski – cena
Szczenięta gończych polskich, pochodzące ze sprawdzonych, dobrych hodowli kosztują ok. 2000 – 2500 zł. Przy zakupie nie powinniśmy oszczędzać na naszym nowym członku rodziny, gdyż cena odzwierciedla warunki w jakich utrzymywane są zwierzęta. Koszty utrzymania dorosłego już psa są stosunkowo niskie.
Gończy polski – historia rasy, ciekawostki
Gończy polski jest piątą i na ten moment ostatnią polską rasą uznaną oficjalnie przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. Pozostałe rodzime rasy w naszym kraju to owczarek podhalański, polski owczarek nizinny, chart polski i ogar polski.
Mimo, że oficjalna rejestracja rasy w FCI miała miejsce dopiero 10 listopada 2006 to korzenie rasy gończego polskiego mają swoje początki kilkaset lat wcześniej. Historia tej rasy związana jest z powszechnym zwyczajem polowań z psami popularnym wśród polskiej szlachty w XVI wieku. Niestety, tę tradycję przerwał okres rozbiorów – doszło wtedy do licznych likwidacji psiarni, co związane było z nałożonym od nich podatkiem. Już w XIX wieku istniał wyraźny podział na dwa typy polskich psów myśliwskich – ogara o cięższej budowie i charakteryzującego się lżejszą posturą gończego. Oba te typy przed II wojną światową były nazywane wspólnie ogarami polskimi. Świadome prowadzenie rasy rozpoczął po wojnie pułkownik Józef Pawłusiewicz, który jako pierwszy stworzył wzorzec rasy i przyczynił się do jego rejestracji. Stąd inną spotykaną nazwą gończych polskich są ogary Pawłusiewicza.
Gończe polskie zawsze były cenionymi psami myśliwskimi, o dobrym węchu i wytrwałymi w pogoni za zwierzyną. Charakterystyczny jest też ich melodyjny głos, którego używają podczas polowania gdy coś wytropią – ich szczekanie (nazywane czasem graniem) zmienia się w zależności od sytuacji i rodzaju odszukanej zwierzyny.
Gończy polski – dla kogo?
Gończe polskie to psy wyjątkowe, jednak nie sprawdzą się jako towarzysz dla każdego. Psiak tej rasy, ze względu na swój charakter będzie idealnym psem dla osób aktywnych, które są wstanie zapewnić zwierzęciu codziennie dużą dawkę ruchu. Z pewnością bardziej nada się dla osób posiadających własny ogród, aby psiak nie spędzał większości dnia w zamknięciu Ponieważ wychowanie gończego wymaga cierpliwości i konsekwencji, idealny właściciel powinien być doświadczonym psim opiekunem, który miał okazję już pracować z innymi psami. Jeśli więc jesteś typem osoby konsekwentnej w działaniu i kochającej spędzać aktywnie czas na świeżym powietrzu gończy polski może okazać się idealnym czworonożnym przyjacielem, który odwdzięczy się oddaniem.
